Ημερολόγια 2011

 

 Το πρώτο ημερολόγιο είναι του Πολιτιστικού Συλλόγου Δωδωνούπολης. Η Δωδωνούπολη είναι ένας οικισμός 1,5 χιλιόμετρο απόσταση από τον Αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης. Ο οικισμός αυτός έγινε το 1969 όταν η περιοχή  των Δωδωνοχωρίων χαρακτηρίστηκε θεομηνιόπληκτη εξαιτίας των κατολισθήσεων της Ολύτσικας (όρος Τόμαρος). Τα τελευταία χρόνια η περιοχή αυτή έχει αρχίσει να αποκτά ζωή και σε αυτό βοηθάει και η Εγνατία οδός. Χρειάζονται όμως ακόμη να γίνουν πάρα πολλά. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος της Δωδωνούπολης  συμβάλλει σημαντικά με τις παρεμβάσεις του στην αλλαγή της όψης του οικισμού. Επιπλέον προσπαθεί να ευαισθητοποιεί τους κατοίκους σε διάφορα θέματα. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας κυκλοφόρησε αυτό το ημερολόγιο με θέμα την επιστροφή των αρχαιολογικών ευρημάτων της Δωδώνης από τα διάφορα μουσεία του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού στην γη τους.Σε κάθε σελίδα του ημερολογίου απεικονίζονται  δύο αντιπροσωπευτικά ευρήματα με πληροφορίες για αυτά αλλά και τα μουσεία που βρίσκονται.

Το δεύτερο ημερολόγιο είναι του σχολείου μου, 3ο Γυμνάσιο Ηγουμενίτσας, και αποτελεί την ολοκλήρωση του προγράμματος που είχε υλοποιηθεί πέρυσι με θέμα " Η Ιστορία της πόλης μου". Σε κάθε σελίδα του ημερολογίου υπάρχουν μικρά αποσπάσματα(λογοτεχνικά, περιηγητικά,ιστορικά)
σχετικά με την Ηγουμενίτσα. Επίσης το κάθε κείμενο είναι συνδυασμένο με μια φωτογραφία της πόλης σε πιο καλλιτεχνική απόδοση, δηλαδή οι φωτογραφίες έχουν υποστεί επεξεργασία δεν είναι σε ρεαλιστική μορφή.

Διονύσης Σαββόπουλος,Πρωτοχρονιές Ραδιοφώνου

Η Fairuz σε χριστουγεννιάτικα τραγούδια

Η Φαϊρούζ, “η ψυχή του Λιβάνου” όπως την αποκαλούν ήδη από τη δεκαετία του 1970, είναι παγκοσμίως γνωστή όχι μόνο για την προσφορά της στο τραγούδι, αλλά και ως σύμβολο ειρήνης και πολιτισμού. Φιγούρα διεθνώς αναγνωρίσιμη, έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες μουσικές σκηνές της Δύσης και της Ανατολής και για τον αραβικό κόσμο αποτελεί σύμβολο της εθνικής του ταυτότητας και της πλούσιας πολιτιστικής του κληρονομιάς.
Η ιδιαίτερη χροιά της φωνής της και η ικανότητά της να ενσωματώνει στις ερμηνείες της στοιχεία διαφορετικών μουσικών παραδόσεων την έκαναν να ξεχωρίσει από πολύ μικρή ηλικία. Έτσι, το μικρό ντροπαλό κορίτσι που μεγάλωσε σ’ ένα χωριό του Λιβάνου και τραγουδούσε τη δεκαετία του ‘40 στη χορωδία του τοπικού ραδιοφώνου, εξελίχθηκε σε μια διεθνώς αναγνωρισμένη σούπερ σταρ, που μαγεύει τα πλήθη με την παρουσία της (το όνομά της εξάλλου σημαίνει “πολύτιμος λίθος”).

http://fei13.yooblog.gr/2007/07/05/330/  
http://fairuzonline.com/

 

Καλά Χριστούγεννα

Jacquelline de Romilly

  

           

                  

                      

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα

Κώστας Βάρναλης, 36 χρόνια από το θάνατό του

Στις 16 Δεκεμβρίου 1974 έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Βάρναλης.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Έρωτας στα χιόνια

Ευγένιος Τριβιζάς, Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι

Χριστουγεννιάτικη αφισούλα

Κάνοντας κλικ στο χεράκι(όπου βγαίνει)θα ακούσετε χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

Mahalia Jackson

Η Mahalia Jackson έχει αποκληθεί " βασίλισσα του gospel (gospel=ευαγγέλιο, αναφέρεται στη μουσική των μαύρων της Αμερικής, η οποία προήλθε από την παράδοση της εκκλησιαστικής λειτουργίας προτεσταντικών εκκλησιών και αναπτύχθηκε γύρω στα 1870, με σαφείς μουσικές επιρροές από τα  σπιρίτσουαλς και τα μπλουζ. Ε.δώ σε χριστουγεννιάτικα τραγούδια













Περισσότερες πληροφορίες για την μεγάλη ερμηνεύτρια στην σελίδα
http://www.mahaliajackson.com/ 

Αλάτι, γεύση και πλούτος!!

Είμαστε μια ομάδα μαθητών του 14^ου Γυμνασίου Περιστερίου που ξεκίνησε να εργάζεται πάνω σε ένα πολιτιστικό πρόγραμμα με θέμα το ΑΛΑΤΙ.

Αν και το αλάτι δεν είναι τρόφιμο, είναι ένα υλικό εντελώς απαραίτητο για τη ζωή των ανθρώπων. Αυτή του η ιδιότητα το έκανε υλικό πολύτιμο και άρα προσοδοφόρο γι αυτούς που το είχαν. Έτσι συσσωρεύτηκε πλούτος και αυτός ο πλούτος έδωσε τη δυνατότητα να φτιαχτούν πλούσιες πόλεις με όμορφα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια. Κάποιες πήραν το όνομά τους απ’ αυτό.




Το blog για το πολιτιστικό πρόγραμμα "Αλάτι, γεύση και πλούτος!!" που εκπονούμε αυτή τη σχολική χρονιά. http://alati-14.blogspot.com/

το δισάκι μου στον ώμο...: Βιβλία, δίσκοι

το δισάκι μου στον ώμο...: Βιβλία, δίσκοι: "Το καλοκαίρι που μας πέρασε διάβασα ένα πολύ αξιόλογο, κατά τη γνώμη μου βιβλίο. Το 'ΚΡΗΤΗ ΜΟΥ' της Τουρκάλας Σαμπά Αλτινσάϊ, από τις εκδόσε..."


Πολύ ενδιαφέρον ταξίδι που αποτυπώθηκε σε δύο βιβλία είναι αυτό που έκανε ο μεγάλος Άγγλος ταξιδευτής και φιλέλληνας Πάτρικ Λη Φέρμορ όταν το 1933 πέρασε τη Μάγχη και διέσχισε την Ευρώπη μέχρι την Κωνσταντινούπολη πεζός (!!). Το κομμάτι της διαδρομής από το Ρότερνταμ μέχρι τα σύνορα Ουγγαρίας-Σλοβακίας αποτέλεσαν το υλικό για το πρώτο βιβλίο με τον τίτλο "Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ" (A Time of Gifts, 1977). Στα ελληνικά εκδόθηκε από το ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ το 2003. Σπουδαίο βιβλίο, για ένα σπουδαίο ταξίδι, ακτινογραφία των κεντροευρωπαϊκών κοινωνιών σε μια ιστορική στιγμή καθοριστική για ότι συνέβει στην ήπειρό μας τα αμέσως επόμενα χρόνια.

10 Δεκεμβρίου- Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Τι έχει απόμείνει "όρθιο" από τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλο τον κόσμο, αναπτυγμένο και μη; Τα πάντα σαρώνονται, ποδοπατούνται, χάνονται. Παντού άνθρωποι που πονούν, πεινούν, δυστυχούν, βασανίζονται κακοποιούνται, ταλαιπωρούνται, εξευτελίζονται, μεταναστεύουν, ζητιανεύουν, σκοτώνονται. Παιδιά και γυναίκες χωρίς ταυτότητα, χωρίς προσωπικότητα, στόχοι εύκολοι σε μια κοινωνία βίαιη, σκληρή, ανελέητη και ανάλγητη. Πρόσφυγες, μετανάστες, ανάπηροι, άρρωστοι, φτωχοί στο έλεος της μοίρας τους. Πώς έγινε έτσι αυτός ο κόσμος, πού πήγαν τόσοι αγώνες, τόσες θυσίες; Πώς ανεχόμαστε να ξεπουλιέται η ανθρώπινη ζωή για ένα κομμάτι ψωμί, να χάνεται καθημερινά η αξιοπρέπεια η δική μας, του διπλανού μας και όχι μόνο να μην αντιδρούμε αλλά να ψάχνουμε να βρούμε άλλοθι για να δικαιολογήσουμε την αδιαφορία και την απάθεια; Πώς μπορεί κάποιος να νιώθει καλά όταν υπάρχει τόση δυστυχία γύρω του; Ένας κόσμος σε παράκρουση, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να τον βελτιώσουμε αν δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε, αλλά όχι να τον παρακολουθούμε να καταστρέφεται συμπαρασύρωντας τους πάντες και τα πάντα.

Make an on-line slideshow at www.OneTrueMedia.com

Στη Στερεά……………της Πελοπόννησος!!!

Όπως είναι γνωστό ο νομός Κορινθίας, αν και νομός της Πελοποννήσου έχει στην «επικράτειά» του και όλίγον από Στερεά Ελλάδα. Γι αυτό το κομμάτι θα πούμε σήμερα.
Η σημερινή Σαββατιάτικη βόλτα μας είχε πολλά. Ήταν κοντά στην Αθήνα, είχε πολύ πράσινο, είχε λίμνη, είχε αρχαιολογικό χώρο, είχε και ένα φάρο(!). Είχε και νόστιμο ψάρι και στο τέλος είχε και καφέ πίσω από το τζάμι να χαζεύουμε τη θάλασσα απ’ έξω που φουρτούνιασε ξαφνικά και μας έδειξε το χειμωνιάτικο πρόσωπό της.
Βόλτα λοιπόν στο Ηραίον, τη Λίμνη Βουλιαγμένης και στο τέλος Λουτράκι. Όσο κοινότυπη βόλτα και αν ακούγεται, για εμάς ήταν μια βόλτα που μας έφερε για πρώτη φορά να γνωρίσουμε ένα σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο και ένα όμορφο, «άγριο» τοπίο με ένα ανθρώπινο έργο του 19ου αιώνα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με τους φίλους μας Χρήστο και Μίνα ξεκινήσαμε για Λουτράκι. Περάσαμε χωρίς να σταματήσουμε συνεχίζοντας για Περαχώρα και Λίμνη Βουλιαγμένης. Βρισκόμαστε στη χερσόνησο Αγρίλαος, στον κόλπο Αλκυονίδων Νήσων Ακολουθώντας τη βόρεια πλευρά αυτής της ιδιόμορφης λίμνης-λιμνοθάλασσας, που στη νότια πλευρά της επικοινωνεί με τη θάλασσα του Κορινθιακού από ένα πολύ στενό άνοιγμα, στρίψαμε δεξιά ακολουθώντας αυτή τη φορά τις πινακίδες για τον Αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου. Σε λίγο φτάναμε στο ακρωτήριο Μελαγκάβι ή Ηραίον.

Η συνέχεια στο http://disaki.blogspot.com/

Βάσω Κατράκη

Νοέμβριος 2010 – Ιανουάριος 2011

«Η τέχνη είναι αστραπή, είναι πόνος, είναι γέννα... »

"Γεννήθηκα στο Αιτωλικό του Μεσολογγίου.

 Το Αιτωλικό είναι ένα μικρό νησάκι, που το συνδέουνε με τη στεριά δυο μακριά πέτρινα γεφύρια με πολλές μικρές τοξωτές καμάρες. Το σπίτι μας ήτανε σχεδόν όλο μέσα στη θάλασσα και στη γειτονιά καθότανε όλο ψαράδες. Ένα ξυπόλυτο μελισσολόι τριγύριζε ολοήμερα, με τις γυναίκες τους συνέχεια γκαστρωμένες και τα παιδιά , μπακανιασμένα από την ελονοσία.

Ο πατέρας μου λεγότανε Γιώργης Λεονάρδος κι ήτανε κτηματίας, μα περισσότερο τραγουδούσε κι έψελνε στην εκκλησία με μια σπάνια ωραία, ζεστή φωνή. Όταν τραγουδούσε μαζευότανε κόσμος και κοσμάκης σπίτι μας για να τον ακούσει.

Η μανούλα μου ύφαινε ολοκέντητα λεπτά μεταξωτά και μπαμπακερά και πολύχρωμα μάλλινα κιλίμια. Είχε πάρει κι ένα χρυσό βραβείο σε μια Διεθνή Έκθεση στο Παρίσι..."(περισσότερα στη σελίδα

http://www.vassokatraki.gr)

 

                                                                                                            


 

Τα παραμύθια της προφορικής παράδοσης

Πάντα μου άρεσαν τα παραμύθια. Με αυτά μεγάλωσα τα χρόνια εκείνα που δεν υπήρχε τηλεόραση, ούτε καν ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά και αργότερα μου άρεσαν να διαβάζω παραμύθια και φανταστικές ιστορίες. Και όταν έγινα μαμά έλεγα στα παιδιά μου παραμύθια, αγόραζα βιβλία με παραμύθια και μάλιστα με ξετρέλαιναν οι ωραίες εικονογραφήσεις. Ακόμη και σήμερα, που τα παιδιά μου μεγάλωσαν, όταν βρω ένα ωραίο εικονογραφημένο παραμύθι το αγοράζω. Τα παραμύθια όμως είναι ακόμη πιο ωραία όταν τα ακούς , αφού είναι είδος της προφορικής παράδοσης.Κάθε Κυριακή , 10 το πρωί, στο Δεύτερο Πρόγραμμα του ραδιοφώνου(άλλη αγαπημένη συνήθεια) ακούγεται μία εκπομπή, που παρουσιάζει η Αγνή Στρομπούλη και έχει θέμα τα παραμύθια της προφορικής παράδοσης.http://www.deytero.gr/ekpempoume/01002-stis-ilines-tis-mpilines Δεν είναι ότι ακούς ένα παραμύθι είναι ο τρόπος της αφήγησης που σε γοητεύει. Παραμύθια απο όλες τις γωνιές της Ελλάδας αλλά και όπου υπήρχαν κάποτε Έλληνες.Προτείνω την εκπομπή ανεπιφύλακτα.

Αρχαιολογικό Μουσείο Βραυρώνας

21 Νοεμβρίου 2010

Ο καιρός σήμερα της Παναγίας, αν και κοντεύει τέλος Νοεμβρίου δε λέει να συμβαδίσει με το ημερολόγιο. Και τα μυαλά μας όμως μας τα ξεσηκώνει για έξω. Που να κάτσει κανείς μέσα με τέτοια λιακάδα. Έτσι είπαμε σήμερα να πάμε στη Βραυρώνα, σε ένα από τα σημαντικότερα ιερά της Αρχαίας Αττικής.
Η Βραυρώνα βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Αττικής, νότια της Αρτέμιδος (Λούτσα) και βόρεια του Πόρτο Ράφτη. Ο αρχαιολογικός χώρος και το μουσείο βρίσκονται πολύ κοντά στη θάλασσα, σε μια περιοχή που ο χείμαρρος Ερασίνος δημιουργεί βάλτους και έτσι έχει πολλές προσχώσεις. Στο Ιερό αυτό λατρευόταν η Άρτεμις, θεά του κυνηγιού, της φύσης αλλά και της ευτοκίας, καθώς και η Ιφιγένεια, η οποία επιστρέφοντας από την Ταυρίδα όπου την είχε μεταφέρει η Θεά έγινε Ιέρεια εκεί (αυτή είναι η κατά Ευριπίδη εκδοχή του μύθου).
Έχουμε περάσει απ' έξω πάρα πολλές φορές αλλά δεν τα καταφέραμε να πάμε ποτέ. Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε. Σκοπός μας να πάμε πρώτα στο Αρχαιολογικό Μουσείο και μετά στον Αρχαιολογικό Χώρο. Το Μουσείο αποδείχτηκε ανέλπιστα ενδιαφέρον και μας πήρε πάνω από μια ώρα. Έχει ευρήματα από τις ανασκαφές του Ιερού και της γύρω περιοχής αλλά και μια αίθουσα με υπέροχα ευρήματα από ανασκαφές σε περιοχές της νοτιοανατολικής Αττικής. Έκαιγε ο ήλιος και έτσι αφήσαμε τον αρχαιολογικό χώρο για μια άλλη φορά, που θα έχει συννεφιά.
Μετά το μουσείο πήγαμε για φαΐ στην παραλία της Νέας Λούτσας, μεταξύ Λούτσας, Βραυρώνας. Αρκετοί ήταν αυτοί που κάνανε μπάνιο (!!!). Κάτσαμε για φαΐ δίπλα στο κύμα αλλά το φαΐ ήταν από μέτριο έως κάκιστο. Μας αποζημίωσε όμως το τοπίο. Απογευματάκι πια γυρίσαμε στο σπίτι μας. Για άλλη μια φορά γεμάτοι και περήφανοι για τα σπουδαία έργα αυτών που ζήσανε αιώνες πριν σ' αυτόν τον τόπο και μεγαλούργησαν!!!

Περισσότερες φωτογραφίες:
http://picasaweb.google.com/dimoshellas2/Vravron21112010#
Περισσότερες πληροφορίες:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B1
http://hellas.teipir.gr/prefectures/greek/Attikis/Brabrona.htm

Γιάννενα , μια πόλη μαγική

Mια μικρή προσπάθεια να δημιουργήσω με το One True Media.Φωτογραφίες από τα Παλιά Γιάννενα. Γαλήνη, ηρεμία, άρωμα άλλης εποχής σε αντίθεση με το χαοτικό περιβάλλον και την αγχωτική ατμόσφαιρα μιας σύγχρονης μεγαλούπολης

Make photo slide shows at www.OneTrueMedia.com

Τα αγαπημένα μας Γιάννενα

Courtesy Photo400 How to

Οι Πάπυροι της Οξυρρύγχου

Εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=33&artId=323527&dt=21%2F11%2F2010#ixzz1613yK8lS
Πηγαίνετε να ακούσετε και τα κομμάτια στο http://classics.uc.edu/music/yale/index.html πατώντας αντίστοιχα στο Song A & Song B

Jack London

Υπάρχουν κάποια βιβλία που όταν τα διαβάσεις , σου αλλάζουν όλο τον τρόπο σκέψης , την ίδια σου τη ζωή. Ήμουν πολύ νέα όταν διάβασα πρώτα τη "Σιδερένια φτέρνα" και μερικά χρόνια αργότερα "Το φλογερό φως της μέρας" και την " Κοιλάδα του φεγγαριού" του Jack London, βιβλία που με επηρέασαν βαθύτατα όχι μόνο γιατί κατήγγειλαν την εκμετάλλευση των ανθρώπων από τους δυνατούς ούτε γιατί ασκούσαν μια ανελέητη κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά γιατί αναθεωρούσαν τις αξίες της ζωής και του κόσμου γενικότερα που είχαν ως βάση και κριτήριο την αγάπη του χρήματος και του πλούτου. Η απάντηση του συγγραφέα ήταν ένας διαφορετικός τρόπος ζωής κοντά στη φύση με κυρίαρχη αξία την ανθρώπινη αξιοπρέπεια μέσα στα πλαίσια μιας διαφορετικής κοινωνίας.

"Η σιδερένια φτέρνα" γράφτηκε το 1907 και είναι ένα ουτοπικό μυθιστόρημα για την αιματηρή επανάσταση των καταπιεζομένων μαζών εναντίον των ισχυρών πλουτοκρατών ...το πρώτο κατηγορητήριο του καπιταλισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, που γνώρισε μια τεράστια κυκλοφοριακή επιτυχία και αποτελεί ένα είδος προφητείας μιας φασιστικής επανάστασης στα 1932 και επιβεβαιώνει την πίστη του συγγραφέα προς μια ύστατη χρυσή εποχή της κοινωνικής επανάστασης. Δίνεται σαν την ιστορία του μάρτυρα σοσιαλιστή Έρνεστ Έβερχαρντ, όπως βγαίνειμετά από το θάνατό του από την ψυχή των ανθρώπων"( Από τον βιβλιογραφικό πίνακα του ομώνυμου βιβλίου, Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος , 1980)
" Το φλογερό φως της ημέρας" γράφτηκε το 1910 μετά τη βιαιότητα της "Σιδερένιας φτέρνας"...η γαλήνη που διατρέχει το έργο παραξένεψε και ενόχλησε τον αναγνώστη. Το κοινό περίμενε ένα μυθιστόρημα σχετικό με το κυνήγι του χρυσού στο Βορρά και ο Λόντον τους πρόσφερε ένα έργο που αποτελούσε μια μελέτη για τον πλουτισμό. Ούτε λίγο ούτε πολύ ήταν ένα ακόμη δείγμα της μεθόδου" πειθώ μέσω της κατάπληξης", τέχνασμα που ο Λόντον το μεταχειριζόταν αρκετά συχνά και πολλές φορές εντελώς ωμά, προκειμένου να διακηρύξει το σοσιαλιστικό του πιστεύω και να το διασπείρει σ' ένα κοινό, που αλλιώς ούτε καν θα το πρόσεχε..."(Από τον πρόλογο του Francis Lacassin στο ομώνυμο βιβλίο, Ζαχαρόπουλος, 1987)


" Η κοιλάδα του φεγγαριού" ΄γράφτηκε το 1913 και σύμφωνα με τη γνώμη του Ίρβινγκ Στόυν, περιέχει ό,τι καλύτερο σκέφτηκε και έγραψε ο Τζακ Λόντον . " Στο μεγάλο αυτό λυρικό μυθιστόρημα ...εξυμνείται η φυσική ζω'η , η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καταγγέλλεται η καπιταλιστική εκμετάλλευση( από το οπισθόφυλλο του βιβλίου, Ζαχαρόπουλος, 1988)

Ο Jack London ανακηρύχθηκε το 1913 ως ο πιο διαβασμένος κι αγοραζόμενος συγγραφέας της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μολονότι υπερηφανευόταν ότι είναι ο πιο καλοπληρωμένος συγγραφέας στον κόσμο συνήθιζε να υπογράφει στα γράμματά του " Υμέτερος, για την επανάσταση"
Στις 22 Νοεμβρίου του 1916 , μόλις 40 χρονών , αυτοκτονεί για να ξεφύγει από την κοινωνία που τον είχε καταδικάσει να πεθάνει από επιτυχία, στην πολυτελή του βίλλα, στο Γλεν Έλλεν στην Καλιφόρνια, ανάμεσα στα σχέδια του ιδεώδους ράντσο που πάντα ονειρευόταν

Τι κι αν μένει ακόμη ένας μήνας...

Ήθελα να δοκιμάσω το animato και είχα έτοιμο υλικό

Create your own video slideshow at animoto.com.

Yma Sumac

Τραγουδίστρια (σοπράνο) από το Περού, με απίστευτο εύρος φωνής, που ξεπερνούσε τις τέσσερεις οκτάβες.

Γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1922 στο χωριό Ιτσοκάν, που βρίσκεται στα ύψη των Άνδεων. Το πραγματικό όνομά της ήταν Ζοΐλα Αουγκούστα Εμπεατρίς Τσαβαρί ντε Καστίγιο. Υιοθέτησε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Ίμα Σουμάκ, που στη γλώσσα των Ίνκας σημαίνει «Πόσο όμορφη».

Γρήγορα άρχισε να μιμείται με τη φωνή της τους φυσικούς ήχους και να τραγουδά θρησκευτικά τραγούδια των προγόνων της. Προτού κατακτήσει τον κόσμο είχε γίνει ο θρύλος του τραγουδιού στα χωριά των Άνδεων. Λόγω της καταγωγής της από τους Ίνκας, όπως διέδιδε ή ίδια, αλλά και της ασύλληπτης φωνής της, τη θεωρούσαν πρόσωπο ιερό και την αποκαλούσαν «Κόρη του Ήλιου».

Την ανακάλυψε το 1942 ο μαέστρος Μόιζες Βιβάνκο, ο επονομαζόμενος «Τζορτζ Γκέρσουιν του Περού». Εκείνος ήταν 17 κι εκείνη 13. Την παντρεύτηκε και την έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο. Τη δεκαετία του '50 η Ίμα Σουμάκ εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής της.

Το ρεπερτόριό της περιλάμβανε παραδοσιακά τραγούδια του Περού και της Λατινικής Αμερικής, ενώ φλέρταρε και με τηντζαζ. Η ίδια και πολλοί φανατικοί θαυμαστές της ισχυρίζονταν ότι η φωνή της εκτείνονταν σε πέντε οκτάβες. Γερμανοί ειδικοί που μέτρησαν την έκταση της φωνής της, τη βρήκαν στις 4,5 οκτάβες. Αυτό τις δημιούργησε προβλήματα ρεπερτορίου, καθώς κανένας συνθέτης δεν έγραφε τραγούδια για τέτοιο εύρος φωνής. Μία αντιπροσωπευτική ανθολογία του έργου της με τίτλο «Queen of Exotica» κυκλοφόρησε το 2005.

Η Ίμα Σουμάκ έφυγε από τη ζωή την 1η Νοεμβρίου 2008, καταβεβλημένη από τον καρκίνο, που την ταλαιπωρούσε από τις αρχές του χρόνου. Όλη την απίστευτη έκταση της φωνής της μπορεί να την ακούσει κάποιος στο τραγούδι του 1950 «Chuncho (The Forest Creatures)

Το ραντεβού του φεγγαριού με την Πούλια

Πριν ξημερώσει η Κυριακή - 21 Νοεμβρίου- η πανσέληνος θα βρίσκεται πάνω από το αστρικό σμήνος των Πλειάδων. Οι Πλειάδες είναι γνωστές με το όνομα Πούλια

Οι Πλειάδες είναι τα λαμπρότερα άστρα ενός αστρικού σμήνους που βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου, σε απόσταση 450 ετών φωτός .

Το αστρικό σμήνος, βυθισμένο σε ένα σύννεφο αερίου που του δίνει μια θαμπή αίγλη, περιλαμβάνει στην πραγματικότητα χιλιάδες άστρα, ωστόσο με γυμνό μάτι φαίνονται μόνο τα οκτώ: τα αστέρια Αλκυόνη, Άτλας, Ηλέκτρα, Μαία, η Μερόπη, Πλειόνη, Κελαινώ και Ταϋγέτη.









Η Πούλια έγινε ποίημα και τραγούδι

Σαπφώ

ΔΕΔΥΚΕ ΜΕΝ Α ΣΕΛΑΝΑ Δέδυκε μεν α σελάνα νύκτες, παρά δ' έρχετ' ώρα και Πληιάδες, μέσαι δε εγώ δε μόνα καθεύδω. α' Έδυσ' η Πούλια τώρα και το φεγγάρι. Μα ψυχή... Μεσάνυχτα. Φεύγει η ώρα κι εγώ κοιμούμαι μοναχή! (Μετάφραση: Σιμ. Μέναρδος) β' Πάει το φεγγάρι, η Πούλια σβεί στον ουρανό, μεσάνυχτα σημαίνει, περνάν οι ώρες... κι άχ εγώ μονάχη πλαγιασμένη! (Μετάφραση: Α. Πάλλης) γ' Το φεγγαράκι εμίσεψε μεσάνυχτα σημαίνει, οι ώρες φεύγουν και περνούν κι εγώ κοιμάμαι μόνη.... (Μετάφραση: Αργ. Εφταλιώτης) δ' Βασίλεψε η σελήνη. Κι η Πούλια. Μεσονύχτι. Η ώρα περνά. Κι εγώ κοιμούμαι μόνη. (Μετάφραση: Θρ. Σταύρου) ε' Νά, το φεγγάρι κάθησε, μαζί κι η Πούλια κι είναι μεσάνυχτα κι η ώρα περνά κι εγώ κοιμάμαι μόνη. (Μετάφραση: Ηλ. Βουτιερίδης) ΣΑΠΦΙΚΟΝ ΠΑΡΑΠΟΝΟΝ ς' Πίσω απ' τον λόφον έγειρεν ερωτικά η Σελήνη, έσβησε η Πούλια στον γλαυκό της Λέσβος ελαιώνα και τα γλυκά μεσάνυχτα στρώνουνε γάμου κλίνη... Ώ σαπφικό παράπονον: "Εγώ καθεύδω μόνα. (Παράφραση) (Π. Νιρβάνας) Οδυσσέας Ελύτης, Η Μάγια Η Πούλια πόχει εφτά παιδιά μέσ' απ' τους ουρανούς περνά. Κάποτε λίγο σταματά στο φτωχικό μου και κοιτά. -Γεια σας τι κάνετε; Καλά; -Καλά. Πώς είναι τα παιδιά; -Τι να σας πω εκεί ψηλά τα τρώει τ' αγιάζι κι η ερημιά. -Γι αυτό πικραίνεσαι κυρά, δε μου τα φέρνεις εδωνά; -Ευχαριστώ μα 'ναι πολλά θα σου τη φάνε τη σοδειά. -Δώσε μου καν την πιο μικρή τη Μάγια την αστραφτερή. -Πάρ' την κι έχε λοιπόν στο νου πως θά 'σαι ο άντρας τ' ουρανού. Λάμπουνε γύρω τα βουνά, τα χέρια μου βγάνουν φωτιά. Κι η Πούλια πόχει εφτά παιδιά φεύγει και μ' αποχαιρετά.

(http://culture.ana.gr/view5.php?id=1357&pid=375)

Φοινίκι Θεσπρωτίας, Πόρτες

Δοκιμάζοντας το Vuvox studio.

Eδώ Πολυτεχνείο ...

Έκτωρ Κακναβάτος

Έκτωρ Κακναβάτος: «Άγγιξε μέσω της ποίησης το μυστήριο»
του Χάρη Βλαβιανού(http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=58752&enthDate=01032008)

«Η ΠΟΙΗΣΗ,
ΟΧΗΜΑ ΕΚ
ΒΑΘΕΩΝ, ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ
ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΟΝ ΠΑΦΛΑΣΜΟ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ», ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ Ο ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ
Γενέτειρα: Πειραιάς, 1920 Σπουδές/ Σταδιοδρομία: Σπούδασε μαθηματικά στο Παν/μιο Αθηνών (1937-1941) και εργάστηκε μέχρι το 1981 ως καθηγητής σε φροντιστήρια και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, επειδή λόγω αριστερών φρονημάτων δεν μπορούσε να διοριστεί στο Δημόσιο. Έλαβε μέρος στην Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ και στη διάρκεια του Εμφυλίου συνελήφθη και εξορίστηκε, αποφεύγοντας ωστόσο να ενταχθεί σε κομματικούς μηχανισμούς και να ενστερνιστεί δογματικές γραμμές. Το 1943, μεσούσης της Κατοχής, δημοσιεύει την πρώτη του συλλογή Fuga και το 1944 συνυπογράφει, με τον φίλο και ποιητή Δημήτρη Παπαδίτσα, το δοκίμιο «Μια θέση και μια έφοδος», «μανιφέστο» που υπερασπίζονταν με μαχητικό και προκλητικό τρόπο τις ποιητικές θέσεις και αισθητικές αντιλήψεις των νέων τότε ποιητών. Το 1984 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης.

Το γνωρίζετε; Το πραγματικό όνομά του είναι Γιώργος Κοντογιώργης και το πρώτο του ποίημα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέα Κατεύθυνση, το 1943. Μεταφραστικές εμμονές: Έχει ασχοληθεί συστηματικά και έχει μεταφράσει επανειλημμένως το έργο της σημαντικής Γαλλίδας ποιήτριας Joyce Μansour, (βλ. τον πιο πρόσφατο τόμο, Κραυγές,Σπαράγματα, Όρνια, «Άγρα», 1994), καθώς και τους Φανταστικούς βίους του Μarcel Schwob («Άγρα», 1987). Κριτική ετυμηγορία:Η αμφίδρομη συνομιλία του Κακναβάτου με την ποίηση των Ελλήνων υπερρεαλιστών (Εμπειρίκος, Εγγονόπουλος, Κάλας) και το δημοτικό τραγούδι, καθώς και η στενή σχέση που αναπτύσσει με την αναπεπταμένη, ενορατική γλώσσα ενός Σικελιανού ή Ελύτη είναι προφανής. Το δικό του ποιητικό σχέδιο, ωστόσο, δεν εξαντλείται σε μία απλή αναθεώρηση του υπερρεαλιστικού κανόνα, αλλά λόγω και του πάθους του για την επιστήμη των μαθηματικών (εδώ συναντιέται με τον Βαλερί και τον Τσέχο Μίροσλαβ Χόλουμπ) ανοίγεται στις σύγχρονες θεωρίες του χάους, αξιοποιώντας παράλληλα με πρωτοφανή, καινοτόμο και ανατρεπτικό τρόπο όλες τις δυνατότητες και τα κοιτάσματα της ελληνικής γλώσσας. Τα ποιήματα του Κακναβάτου, αν και εκ πρώτης όψεως μοιάζουν με εκθαμβωτικά λεκτικά πυροτεχνήματα, εντούτοις οργανώνουν ένα συνεκτικό, σθεναρό, αισιόδοξα προτρεπτικό λόγο, που αποσκοπεί να «ιδρύσει μια άλλη πραγματικότητα», ικανή να συμφιλιώσει τον άνθρωπο με τις «ακαταμάχητα αβέβαιες», χαοτικές διαστάσεις του κόσμου.

Βιβλιογραφία:Οι πρώτες έντεκα συλλογές ( Fuga, Διασπορά , Η κλίμακα του λίθου, Τετραψήφιο , Τετραψήφιο με την έβδομη χορδή, Διήγηση, Οδός Λαιστρυγόνων , Ανάστιξη του θρύλου για τα νεφρά της πολιτείας, Τα μαχαίρια της Κίρκης, Ιn perpetuum, Κιβώτιο ταχυτήτων ) κυκλοφορούν σε δύο τόμους από την «Άγρα» (1990). Από τις ίδιες εκδόσεις και οι επόμενες συλλογές, Οιακισμοί του Μενεσθέα Καστελάνου του Μυστρός (1995), Χαοτικά Ι (1997), Ακαρεί (2000), Υψικαμινίζουσες νεοπλασίες (2001), Στα πρόσω ιαχής (2005). Στην «Άγρα» εκδόθηκε επίσης η μελέτη του για τον Μεγάλο Ανατολικό του Εμπειρίκου (1991) και τα Βραχέα και Μακρά, συλλογή δοκιμίωνγια την ποίηση (2005). Στίχοι: «Όσες φορές η γνώση γιγαντώθηκε πέρα από τις κεκορεσμένες συμβάσεις της ήταν που άγγιξε μέσω της ποίησης το μυστήριο »

Διαβάστε και το κείμενο της Μαρίας Χούκλη
Λαλίστατη σιωπή

Νότης Περγιάλης

Πολλές φορές ακούμε τραγούδια , βλέπουμε ταινίες, αλλά δεν δίνουμε σημασία σε όλους τους δημιουργούς. Συγκρατούμε το όνομα του ηθοποιού, του τραγουδιστή, του συνθέτη αλλά σπάνια του συγγραφέα , του στιχουργού ή του διασκευαστή ενός λογοτεχνικού έργου. Έτσι συνέβη και με το Νότη Περγιάλη. Ενώ τον γνώριζα , κυρίως ως ηθοποιό και μάλιστα από εκπομπές ραδιοφωνικές, δεν ήξερα ότι κάποια πολύ γνωστά τραγούδια ήταν σε στίχους δικούς του. Αυτά σκεφτόμουν καθώς διάβαζα ότι ο Νότης Περγιάλης έφυγε από τη ζωή πριν ένα χρόνο ακριβώς (10 Νοεμβρίου 2009).
Ο Νότης Περγιάλης σπούδασε στο θεατρικό Σπουδαστήρι του Βασίλη Ρώτα. Από το 1949 εργαζόταν ως ηθοποιός Ανάμεσα στα θεατρικά έργα που έγραψε είναι «Το κορίτσι με το κορδελλάκι», «Χρυσό χάπι» και «Αντιγόνη της Κατοχής» (Λαϊκό θέατρο Μάνου Κατράκη 1954, 1958 και 1960 αντίστοιχα), «Μάσκες για Αγγέλους» (θίασος Έλσας Βεργή 1959), «Τρελλό φεγγάρι» (Άρμα Θεάτρου 1965), «Αυτό το δέντρο δεν το λέγανε υπομονή» (θίασος Χατζίσκου Νικηφοράκη 1974-5)
Επίσης είναι ο στιχουργός του πολύ διάσημου τραγουδιού" Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι" τη μουσική του οποίου έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις. Επίσης έφραψε τα τραγούδια "Ο λεβέντης", " Τι να την κάνω τη χαρά", "Το μπλόκο της Καισαριανής" που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης,και το τραγούδι" Γκρεμισμένα σπίτια" με μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου,
Έγραψε το σενάριο και συμμετείχε ως αφηγητής στην τηλεοπτική σειρά Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975) (τηλεοπτική μεταφορά του ομώνυμου έργου του Νίκου Καζαντζάκη) σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη και πολλά άλλα.

"Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι"



"Ο λεβέντης"



"Το μπλόκο της Καισαριανής"



"Τι να την κάνω τη χαρά"



"Γκρεμισμένα σπίτια"



Ως Μαρίνος Αντύπας από την ταινία "Το αίμα βάφτηκε κόκκινο"

Νοέμβρης

Ο Νοέμβρης δια χειρός Γιάννη Τσαρούχη

Αμφιάρειο, ένας μικρός περίπατος στην ιστορία!

Πέρασαν 31χρόνια από εκείνο το Νοέμβρη που με φίλους πήγαμε να γνωρίσουμε ένα αρχαιολογικό χώρο που πρώτη φορά άκουγα το όνομά του.

ΑΜΦΙΑΡΕΙΟ! Είναι κοντά στον Ωρωπό, και συγκεκριμένα ανάμεσα στους οικισμούς Μαρκόπουλο Ωρωπού και Κάλαμο. Το τοπίο εντυπωσιακό.

Μια μικρή πευκόφυτη κοιλάδα με ένα χείμαρρο να κυλά στο βάθος της και να χωρίζει στα δύο το αρχαιολογικό χώρο που αναπτύσσεται στις δυο πλευρές της κοιλάδας. Στη βόρεια πλευρά του χειμάρρου τα κυρίως κτήρια και στη νότια τα βοηθητικά. Η είσοδος στα αρχαία χρόνια ήταν από την ανατολική πλευρά στο τέλος του δρόμου που ερχόταν από το λιμάνι. Στις μέρες μας η νέα είσοδος είναι ακριβώς αντίθετα στη δυτική πλευρά του χώρου.

Ο Αμφιάραος υπήρξε από τις σημαντικότερες ηρωικές μορφές των αρχαίων χρόνων, είχε μαντικές και θεραπευτικές ικανότητες και θεοποιήθηκε από τον Δία, σύμφωνα με τη μυθολογία. Αμφιάρεια υπάρχουν σε διάφορες θέσεις του Ελλαδικού χώρου, το σημαντικότερο όμως ήταν αυτό του Ωρωπού. Οι άνθρωποι πήγαιναν εκεί για μαντείες και θεραπείες. Θεωρούνταν μάλιστα ο Θεός, μέγας ιατρός. Η φήμη του είχε ξεπεράσει τα όρια της Ελλάδας πράγμα που φαίνεται από τις πηγές που αναφέρουν μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Κροίσος, βασιλιάς της Λυδίας, ο Λυσίμαχος, βασιλιάς της Θράκης, ο Πτολεμαίος Φιλοπάτωρ και η σύζυγός της Αρσινόη, βασιλείς της Αιγύπτου και οι Ρωμαίοι Βρούτος (ο γνωστός!) και Σύλλας. Και φυσικά πάρα πολλοί ακόμα ων τα ονόματα σκέπασε η λήθη!

Ο χώρος φυσικά δεν άλλαξε.

Όπως μπαίνουμε αριστερά είναι τα Αναθήματα. Είναι οι βάσεις των αναθημάτων, μεταλλικών ή μαρμάρινων που έχουν σήμερα χαθεί.

Δεξιά είναι τα ερείπια του Ναού

και στη συνέχεια από την ίδια πλευρά η Ιερή Πηγή. Από την αριστερή μεριά, μετά τα Αναθήματα, μια σκάλα λαξευμένη στο βράχο οδηγεί στο Θέατρο που στις δόξες του πρέπει να χώραγε 2500-3000 άτομα.



Είναι μερικά αναστηλωμένο με 5 μαρμάρινους θρόνους (για τους επίσημους) και μια σειρά κίονες της διώροφης κάποτε σκηνής.

Μετά το θέατρο είναι τα ερείπια μιας μακρόστενης Στοάς και στη συνέχεια των Λουτρών. Απέναντι από τη Στοά μια μικρή παραφωνία. Το κτήριο-αποθήκη, που ευτυχώς το κρύβουν αρκετά τα δέντρα.

Η επίσκεψή μας αυτή μας γύρισε πίσω στα νιάτα μας και πολύ το ευχαριστηθήκαμε.

Ήταν και η ηλιόλουστη μέρα του Οκτωβρίου που συμπλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο την εκδρομή μας, που ήταν πολύ μικρή αυτή τη φορά. Φεύγοντας κατεβήκαμε στους Αγίους Αποστόλους και από εκεί κινηθήκαμε παραλιακά προς τα βόρεια. Στην παραλία του Μαρκόπουλου κάτσαμε για το ψαράκι μας και στη σκάλα του Ωρωπού για τον καφέ μας. Το απογευματάκι γυρίσαμε στο σπίτι μας με γεμάτες μνήμες φωτογραφικής μηχανής, κασέτες βιντεοκάμερας και φυσικά τις δικές μας μπαταρίες.!!


Για κάποιες πληροφορίες
http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2413

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%86%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%BF%CF%82

Περισσότερες φωτογραφίες: http://picasaweb.google.com/dimoshellas2/Oropos30102010#

Ένα μικρό βίντεο από την επίσκεψή μας
http://www.youtube.com/watch?v=5dSX9BPcssE

Γιάννης Σακελλαράκης

Διαβάζω ότι ο Γιάννης Σακελλαράκης, ο αρχαιολόγος, έφυγε από τη ζωή . Υπήρξε ένας ξεχωριστός άνθρωπος και ένας αλλιώτικος αρχαιολόγος. Ας μιλήσει ο ίδιος:

" Γεννήθηκα στην οδό Ηπείρου, στην Αθήνα. Αν και δεν θυμάμαι κάποιο νανούρισμα, φαντάζομαι πως κάτι θα είχε να κάνει με τα κύματα της Ανατολής, αφού η μητέρα μου ήταν από τη Χίο, το πιο θαλασσινό και το μόνο ελεύθερο κομμάτι της Ιωνίας. Στις παιδικές μου μνήμες πάντα υπάρχουν τα κύματα μιας ακρογιαλιάς , του Σκαραμαγκά, του Πειραιά, του Σαρωνικού ή του Αιγαίου. Φαντάζομαι πως κάποιο τέτοιο απροσδιόριστο κύμα έβαλε στο νου μου τον στόχο της ζωής μου, την έρευνα του προϊστορικού Αιγαίου, και στην καρδιά μου τη στάση ζωής του ταξιδιώτη....
....Ένα ποίημα του Αρχίλοχου- ό,τι καλύτερο γράφτηκε, νομίζω, για την αρχαιοελληνική έννοια του μέτρου - παραμένει ο ακλόνητος προστάτης της ζωής μου:

[ Καρδιά μου, καρδιά μου, που σε ταράζουν ποικίλες συμφορές,
τινάξου, διώξε μακριά τα κακά, προτάσσοντας το στέρνο
αμετακίνητα, απέναντι στα δόκανα των εχθρών
κι ούτε , αν νικήσεις, να δείξεις δημόσια πόσο αγάλλεσαι
ούτε , αν νικηθείς, να δέρνεσαι στο σπίτι σου κατάχαμα
αλλά να χαίρεσαι με τις χαρές και να λυπάσαι με τις λύπες
μετρημένα` γνώριζε ποιος ρυθμός κυβερνά τους ανθρώπους]

Ευτυχώς που απομνημόνευσα νωρίς τους στίχους και συχνότατα τους απαγγέλω νοερά, σαν ξόρκι για καθετί κακό, σαν να πιάνω μια γαλάζια χάντρα, για καθετί καλό , που συμβαίνει....
Από το βιβλίο του Γιάννη Σακελλαράκη " Η ποιητική της ανασκαφής" Ίκαρος 2003

Οδύσσεια

Η Οδύσσεια σε κινούμενα σχέδια , αλλά και γεωγραφικές πληροφορίες (notes) από το Βρεταννικό Μουσείο

http://www.ancientgreece.co.uk/geography/story/sto_set.html

28η Οκτωβρίου 1940, Κατοχή , Αντίσταση 1941-1944

Πατήστε δεξί κλικ πάνω στην αφίσα και μετά επιλέξτε Full screen

Ταξίδι με τη φαντασία

Το μάθημά μας ήταν το ποίημα του Ζακ Πρεβέρ " Βγαίνοντας από το σχολειό". Η άσκηση που τα παιδιά έγραψαν στην τάξη , ένα φανταστικό ταξίδι σε μορφή ποιήματος ή πεζού. Άλλα συνεργάστηκαν και άλλα δούλεψαν μόνα τους. Συγκέντρωσα τα γραπτά τους, τα διάβασα , επέλεξα τα καλύτερα. Στο επόμενο μάθημα δεν ανέφερα στα παιδιά τη δική μου επιλογή . Διάβασα όλες τις εργασίες χωρίς να αναφέρω ονόματα και τα παιδιά ψήφισαν τα καλύτερα. Οι απόψεις μας διέφεραν σε αρκετά , αλλά τα περισσότερα ψήφισαν ένα. Η προτίμησή τους συνέπιπτε με τη δική μου τελικά. Πολλά ήταν τα ωραία αλλά αυτή τη φορά δημοσιεύω το καλύτερο :

" Μια ηλιόλουστη Αυγουστιάτικη μέρα,
που ο ουρανός έλαμπε σαν πίστα φωτισμένη
με τα μαύρα χελιδόνια να χορεύουν τσιφτετέλι,
αποφάσισα να πάω μια βόλτα με το φανταστικό σιδηρόδρομο,
που ο σταθμός του ήταν δίπλα από το σπίτι μου.

Βγάζοντας εισιτήριο , αντί να πληρώσω εγώ
με πλήρωσαν οι υπεύθυνοι του σταθμού
υποσχόμενοι ένα αξέχαστο ταξίδι.
Και ξεκινήσαμε!!!

Πρώτα συναντήσαμε μια φάρμα όπου όλα τα ζώα είχαν τρελλαθεί,
αφού προσπαθούσαν να πνιγούν με ένα σκοινί.
Έπειτα επισκεφθήκαμε το μυαλό του Μερέντα που είχε ρέντα
και νικούσε τον Τάσο που δε σταύρωνε ούτε έναν άσσο.
Μετά πήγαμε στον Άρη που έριξε το ζάρι
κι αυτό έδειξε δύο και τότε
πέρασε το ιπτάμενο λεωφορείο.
Τέλος φτάσαμε στο βυθό της θάλασσας.
Εκεί ήταν το αποκορύφωμα!
Το χταπόδι κι η σουπιά παίζανε πεντόβολα
και ο κάβουρας κι η φώκια χόρευαν χιπ-χοπ
κι έτρωγαν χόρτα! ( Άρτεμις)

Στη γη των Θεών!

Το τριήμερο της Παναγίας πέρασε και οι ορδές γύρισαν στη βάση τους! Εμείς τότε αποφασίσαμε να πάμε προς τα βόρεια. Εκείνο το καλοκαίρι του 2005 ήταν δύσκολο μιας και ήταν το τελευταίο πριν τις Πανελλήνιες εξετάσεις της κόρης μας και όλος ο Ιούλιος πέρασε με τα φροντιστηριακά της μαθήματα.

Ήταν το πάρα πολύ μακρινό 1977, όταν φοιτητής ταξίδεψα για πρώτη φορά στα βόρεια πηγαίνοντας στον συγκάτοικό μου στη Θεσσαλονίκη. Ανεβαίνοντας με το λεωφορείο και αφού είχαμε περάσει τα Τέμπη αρκετή ώρα σε μια στροφή κόντεψε να μου φύγει το σαγόνι από την έκπληξη.



Η συνέχεια:http://www.travelchat.gr/forum/index.php/topic,4569.0.html

Ζακ Πρεβέρ, Βγαίνοντας από το σχολείο

Ψάχνοντας υλικό για τον Ζακ Πρεβέρ" έπεσα " πάνω σε μια πολύ ωραία εργασία του 2ου Γυμνασίου Κοζάνης
( http://2gymkoz.blogspot.com/2010/01/blog-post_14.html) Το ποίημα οπτικοποιημένο με κολλάζ

Έντγκαρ Άλλαν Πόε

Στις 7 Οκτωβρίου 1849 πέθανε ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε.
Ήταν Αμερικανός συγγραφέας, ποιητής και κριτικός. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του αμερικανικού ρομαντισμού.Το έργο του Έντγκαρ Άλλαν Πόε είχε σημαντική επιρροή τόσο στην αμερικανική όσο και στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας το θεμέλιο λίθο για σύγχρονα είδη όπως η αστυνομική λογοτεχνία και οι ιστορίες τρόμου ή φαντασίας. Θεωρείται πρωτοπόρος στο είδος του αστυνομικού μυθιστορήματος, το οποίο ανέπτυξε μέσα από τις τρεις ιστορίες του με ήρωα τον Ογκύστ Ντυπέν (Auguste Dupin), μεταξύ αυτών Οι Δολοφονίες της Οδού Νεκροτομίου. Η φήμη του Πόε υπήρξε αρκετά μεγάλη τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη.
Ιδιαίτερα σημαντική επίδραση είχε το έργο του Πόε στηγαλλική λογοτεχνία και ειδικότερα στον γαλλικό συμβολισμό. Επηρέασε σημαντικά και τον Ιούλιο Βέρν, ο οποίος έγραψε ένα δοκίμιο για το έργο του, Poe et ses oeuvres (Ο Πόε και τα έργα του), ενώ το μυθιστόρημα του Η Σφίγγα των Πάγων (Le Sphinx des glaces), αποτελούσε συνέχεια της Αφήγησης του Άρθρουρ Γκόρντον Πυμ του Πόε.
To λογοτεχνικό του έργο είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%84%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81_%CE%86%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BD_%CE%A0%CF%8C%CE%B5

Playing for change

Το νησί

Πολύς λόγος έχει γίνει για το βιβλίο της Victoria Hislop " Το νησί" μάλλον εξ αιτίας του θέματος του αλλά και του τόπου που εξελίσσεται η ιστορία.Το θέμα είναι η λέπρα και ο τόπος η Σπιναλόγκα. Αναμένεται μάλιστα και η προβολή της ομώνυμης σειράς σε ιδιωτικό κανάλι. Το βιβλίο είχε φτάσει στην κορυφή των πωλήσεων αν και ως λογοτεχνικό κείμενο είναι εντελώς επίπεδο, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι με το ίδιο θέμα έχει γράψει ένα μικρό βιβλίο η Γαλάτεια Καζαντζάκη, που πρωτοδημοσιεύτηκε στο αλεξανδρινό περιοδικό " Νέα Ζωή" (περίοδος Δ΄, τ.ΙΧ, τεύχος 2, Απρίλης-Ιούνης 1914). Εκδόθηκε από το ίδιο το περιοδικό στην Αλεξάνδρεια με τον τίτλο " Η άρρωστη Πολιτεία" και με το ψευδώνυμο Πετρούλα Ψηλορείτη.
Έτυχε να έχω ένα αντίτυπο από μια έκδοση του 1981.Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο αντίτυπο σε κυκλοφορία, αλλά αξίζει να το ψάξετε.

O μικρός πρίγκηπας

Ένα μικρό κολλάζ με τον μικρό πρίγκηπα. Πατώντας πάνω σε διάφορες εικόνες μπορείτε να δείτε μικρά βίντεο. Πατώντας το ηχείο κάτω δεξιά ακούγεται ο Μάριος Φραγκούλης στο τραγούδι " μικρός πρίγκηπας"

Ασκήσεις δημιουργικής γραφής

Πριν ξεκινήσουμε το μάθημα των Νέων Ελληνικών, ακολούθησα τις συμβουλές της Άννας
(www.annboukou.blogspot.com) και εφάρμοσα στην τάξη το εξής: Είπα στα παιδιά να ξεφυλλίσουν το βιβλίο της λογοτεχνίας και με τους τίτλους των λογοτεχνικών αποσπασμάτων να φτιάξουν μια ιστορία αφήνοντας τη φαντασία τους ελεύθερη. Επίσης τους είπα να συνεργαστούν ανά δύο ή και περισσότερα αν νόμιζαν ότι αυτό θα τους βοηθούσε. Δεν χρειάστηκε να εξηγήσω και πολλά, αν και στην αρχή νόμιζαν ότι είναι έκθεση. Ομολογώ ότι με εξέπληξαν ευχάριστα. Όλα τα κείμενα ήταν εξαιρετικά. Δεν μπορώ όμως να τα δημοσιεύσω όλα, αλλά ορισμένα , ενδεικτικά της δημιουργικής τους φαντασίας.
1) " Κάθε πρωί ξυπνάμε για το σχολείο και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας. Η Αθήνα , η κεντρική πόλη της Ελλάδας , το λαμπρότερο αστέρι της, έχει αρχίσει να ξεθωριάζει. Χαλασμένες γειτονιές περικλείνουν τους δρόμους της και μεταδίδουν ένα μήνυμα στο σύγχρονο κόσμο.
Έξι χιλιάδες νέοι ξεκινούν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και τους καλοσορίζουν θερμά με μια ξεχωριστή λαϊκή παράσταση με τίτλο " Ο Καραγκιόζης " ένα ελληνικό θέατρο σκιών.
Η δασκάλα μας για τη φετινή χρονιά είναι η κυρία Νίτσα, μια πολύ αγαπητή γυναίκα.
Βγαίνοντας από το σχολείο συζητάμε λίγο με τους συμμαθητές μας και έπειτα με το λεωφορείο επιστρέφουμε στο σπίτι μας για να γευματίσουμε" (Ανδρέας, Νίκος)

2)" Κάποια Χριστούγεννα στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας, η Αθήνα έλαμπε από πολύχρωμα φωτάκια και πλημμύριζε από γέλια και χαρά.
Βγαίνοντας από το σχολείο ένας αριθμός έξι χιλιάδων νέων, περνώντας από τις χαλασμένες γειτονιές. φώναζαν Καλά Χριστούγεννα.
Η Άννα του Κλήδονα βγήκε στο μπαλκόνι από τις φωνές των παιδιών και μόλις τα αντίκρυσε , ένα άισθημα χαράς τη διαπέρασε.
Η επιστροφή του Αντρέα μετά το σχολείο στο σπίτι με το λεωφορείο ήταν την ίδια ώρα που η μάνα του Βασίλη, η κυρία Νίτσα, ετοίμαζε γλυκό του κουταλιού και μοσχομύριζε όλη η πολυκατοικία.
Ξημερώνοντας Κυριακή , οι καμπάνες της εκκλησίας ξεσήκωσαν όλη τη γειτονιά. Τότε όλοι οι κάτοικοι της περιοχής πήγαν στην εκκλησία ντυμένοι με τα καλά τους.
Όμως ο μπαμπάς του Βασίλη δεν ερχόταν κι όλοι αναρωτιόταν γιατί;
Δεκαπέντε μέρες αργότερα πήγαν και πάλι στο σχολείο , αφού είχαν περάσει τις καλύτερες διακοπές τους." ( Λίνα, Άρτεμις)

3)" Βγαίνοντας από το σχολείο συνάντησα ένα νέο μαθητή και πιάσαμε κουβέντα. Καθώς μιλάγαμε μου είπε ότι είναι από την Κρήτη και μου εξήγησε πως περνάνε
μια Κυριακή στην Κνωσό.
Την επόμενη μέρα τον κάλεσα σπίτι και η μάνα μου τον κέρασε γλυκό του κουταλιού. Την άλλη μέρα , όπως πηγαίναμε στο σχολείο με το λεωφορείο , η κυρία Νίτσα , η οδηγός του λεωφορείου , μας είπε να κάνουμε ησυχία.
Εκεί στο λεωφορείο ο φίλος μου μού είπε ότι θα πρέπει να μετακομίσει στην εξοχική Λευκάδα και εγώ στεναχωρήθηκα πολύ επειδή ήταν το τέλος μιας ωραίας φιλίας." (Νίκος , Ορφέας)

4) " Πίνοντας ήλιο Κορινθιακό, ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας. Η πόλη , ένα παλιό μήνυμα στο σύγχρονο κόσμο. Οι Κυριακές στη θάλασσα , νανούρισμα για το γιο μου. Στην εκκλησία κάποια Χριστούγεννα η ιστορία των δακτυλιδιών μου. Έξι χιλιάδες νέοι, ερημωμένα χωριά από δόξα και θάνατο.
Το Πάσχα του Απρίλη ήταν όταν πρωτοκατέβηκα στη Σμύρνη.
Μια Κυριακή στην Κνωσό, βγαίνοντας από το σχολείο, θέλω να πάω στην ξενιτιά να δω το ξενιτεμένο μου πουλί.
Γιατί κυρία Νίτσα ο μικρός πρίγκηπας και η αλεπόυ είναι και πάλι στο σχολείο;" (Μιγκένα, Μελίνα)

Global dimming ή Πλανητική Σκίαση

Μια νέου είδους κλιματική αλλαγή απασχολεί τους επιστήμονες, Πλανητική Σκίαση. Αυτό σημαίνει μείωση του επιπέδου της ηλιοφάνειας. Αιτία τα μολυσμένα σύννεφα(καπνιά, θειούχες και νιτρικές ενώσεις, στάχτη)που αντανακλούν περισσότερο φως πίσω στο διάστημα εμποδίζοντας τη ζέστη του ήλιου να φτάσει στη γη. Τα αντανακλαστικά σύννεφα έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν τις μορφές της παγκόσμιας βροχόπτωσης με τραγικές συνέπειες. Ενώ δηλαδή το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου ζεσταίνει τον πλανήτη, η Πλανητική Σκίαση τον ψυχραίνει. Οι επιδράσεις των δύο φαινομένων λειτουργούν ανταγωνιστικά, καθώς αλληλοσυγκρούονται και το αποτέλεσμα είναι άκρως επικίνδυνο για τη ζωή στη γη. Το κλίμα κινδυνεύει να τεθεί εκτός ελέγχου. Για να γίνει η γη βιώσιμη στο μέλλον θα πρέπει να αντιμετωπισθούν συγχρόνως και τα δύο φαινόμενα και όχι το κάθε ένα από μόνο του διότι τότε ή θα ανέβει η θερμοκρασία και θα λιώσουν οι πάγοι ή θα κατέβει και όλος ο πλανήτης θα μπει στην κατάψυξη. Και τα δύο φαινόμενα προκαλούνται από τη μόλυνση του περιβάλλοντος άρα ο στόχος πρέπει να η προστασία του περιβάλλοντος από κάθε τι που το μολύνει. Δύσκολος στόχος αλλά αναγκαίος